Είναι το πιο βόρειο χωριό του δήμου Φαρκαδόνας, σε υψόμετρο 500 μέτρων. Το όνομα του προέρχεται από τα πολλά σελώματα των αλόγων και των γαϊδουριών. Μεταφορικά και από την επιβλητική θέση οπού είναι χτισμένο. Το σημερινό όνομα το πήρε το 1955 ενώ ως τότε ήταν γνωστό σαν "μπάνισα" από το ρήμα "μπανίζω= παρακολουθώ από μακριά, αγναντεύω". Από το 1881-1912, ήταν ο ακριτικός σταθμός της τότε ελεύθερης Ελλάδας και το τελευταίο σπίτι-φυλάκιο του ελληνικού στρατού. Τα χρόνια εκείνα ήταν δύσκολα γιατί τα χωράφια του χωριού ανήκαν στο τουρκικό έδαφος και για να τα καλλιεργήσουν, απαιτούνταν ειδική άδεια. Διακρίνονται ίχνη αρχαίου κάστρου κλασικής ελληνιστικής εποχής σε ένα ύψωμα το οποίο απέβλεπε στον έλεγχο της διάβασης που δημιουργεί ο παραπόταμος του Σαρανταπόρου ποταμού. Ο Ι.Ν.Κοίμησης της Θεοτόκου του 1843 ανακαινισμένος λόγω πυρκαγιάς πανυγηρίζει τον δεκαπενταύγουστο με δημοτικές ορχήστρες. Οι κάτοικοι του χωριού απασχολούνται αποκλειστικά με την κτηνοτροφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου